De ochtend begon redelijk rustig. Tot na het ontbijt toen er tanden gepoetst moest worden, kwam ze in de weerstand, want zo was (vermoedelijk) haar gedachte, als ik mijn tanden niet poets dan kan ik ook niet naar therapie. Maar goed...dus weer op de rug van papa op naar het CDTC. Daar meteen door naar de oefenruimte. Gelukkig was ze vrij snel weer rustig. De boodschappen die bij aankomst in ons appartement stonden en de transfer van en naar het vliegveld moesten nog worden betaald, dus dat meteen gaan regelen. Terwijl we ik daar mee bezig ben komt er een enorm gekrijs en gegil vanuit de oefen ruimte. Daar was duidelijk iemand woedend en voor mij duidelijk te herkennen als Zelda. Snel maar de betalingen afgerond en naar buiten gegaan. Het is niet fijn om te horen als je het hoe en waarom niet weet.
Toen ze eenmaal buiten kwam op weg naar het bassin, was ze gelukkig weer rustig. Ook ging het in het water goed. Er werd vandaag bij haar gefilmd. Halverwege weer doktijd, waarbij ze oeveningen doen op het platform in het water. Oefeningen die te maken hebben met de drie funderingen van de sendorische integratie (Doktijd zie foto).
Arvid heeft het vandaag gehad over schildpadden, land en zeeschildpadden en hun verschillen. Ook heeft hij een speurtocht gedaan.
Jeroen en ik hadden weer een workshop vandaag. Dit keer over: Hoe neem ik waar? Prikkelverwerking in de praktijk. Een mooi vervolg op de theorie van gisteren. Een erg leuke en verhelderende workshop om te laten ervaren hoe het is als de prikkelverwerking op verschillende gebieden niet is zoals het hoort.
We hebben ook een auto kunnen huren waarbij Zelda gewoon in haar rolstoel kan blijven zitten. Het heeft behoorlijk wat moeite gekost, zonder meteen de hoofdprijs te betalen. Zelda mag dan prinsheerlijk op de passagiersplek naast de bestuurdersplek zitten. De rest achterin. Nu hebben we even wat meer vrijheid en hoeven we geen dure taxi te bestellen of het op loopafstand te houden. Of met haar aan de schouw zoals vorige week. Want Zelda is gek op zwemmen en er zijn zulke mooie stranden hier op Curacao, maar we konden er niet komen en nu wel....
Vandaag meteen de auto uitgeprobeerd, met zijn zessen vertrokken en Jeroen en Zelda afgezet in Punda, de rest is doorgegaan naar de grotten van Hato. Op de terugweg Jeroen en Zelda weer opgepikt.
