Vanmorgen ging het redelijk vlot allemaal. We waren optijd met alle ochtendbezigheden en ik wilde nog een was beneden in de wasmachine doen, zodat hij lekker kan draaien als we weg zijn. Zelda wilde wel mee naar beneden. Dus zij zelf in de lift naar beneden en ik met de trap. Dan zijn we tegelijkertijd beneden in de hal. Eerst muntjes voor de machine aanschaffen. Helaas was de machine al bezet, dus moesten we weer naar de kamer terug. Plan mislukt want ik hoopte zo haar bui te omzeilen. De was dus terug gebracht en toen herinnerde ik me dat er ook nog wat kaartjes op de post moesten. Dus Zelda gevraagd of ze mee wilde. Jeroen en Arvid waren nog niet klaar voor vertrek namelijk.
Ja dat wilde ze wel, dus weer naar beneden, zij lift, ik de trap. Bij de receptie zeiden ze dat de brievenbus bij een ander hotel was, klein stukje verderop. Maar zegt ze misschien voor jullie praktischer is de bus bij de ingang van het zeeaquarium. Wij op weg daar na toe. Ze ging nog steeds vrolijk mee in haar eigen rolstoel. En ja hoor daar was de rode brievenbus. Zij de kaartjes erin gedaan. Nu terug naar papa zegt. Ik had een beter plan, als we nou naar binnen gaan en daar in de schaduw op papa en Arvid wachten? ……maar jullie raden het waarschijnlijk al. Met geen mogelijkheid die drempel van het zeeaquarium over te krijgen (is namelijk ook de ingang naar het CDTC). Niet lang daarna kwamen papa en Arvid. En Zelda alsnog het laatste stukje bij papa op de rug.
De rest ging hartstikke goed. Ze heeft goed meegewerkt in de oefenruimte. Ook in het water ging het goed. Wel wat minder gemotiveerd dan gisteren, maar dat kwam misschien ook wel omdat er vandaag een andere dolfijntrainster was. Elze i.p.v. Babette. En na de doktijd (dus het tweede deel met Kanoa) mochten we weer wat dichterbij komen om te kijken. Dus Zelda is dan ook wat minder geconcentreerd en meer afgeleid. Levert dan wel weer mooiere plaatjes van dicht bij op.
Tijdens het nabespreken kwam ze er ook nog even bij en ze was behoorlijk aan het gapen. Ja tijd voor Nijntje en een chocomel.
Wat raar morgen alweer de laatste therapie sessie. Dan is het zomaar in eens over…. althans hier dan. Want met een boodschappenwagen aan bruikbare tips en adviezen kunnen we zelf thuis ook behoorlijk door.
De rest van de ochtend wilde ze binnen blijven in de hotelkamer. Na de lunch kwam de energie weer een beetje terug en nog lekker gedobberd in het zwembad.
Jeroen in ik hadden nog een workshop, voor ons de laatste van de zes. Ontspanningsoefening voor volwassenen; om te hoge spierspanningen te lijf te gaan die zijn ontstaan door overbelasting en bv stress of juist ter voorkoming ervan. Gaan we vanavond voor het slapengaan meteen maar toepassen, misschien wel een betere of diepere nachtrust. Want wordt met het minste geringste wakker met Zelda naast me in bed.