Een lange dag voor de boeg. 6.15 uur opstaan, aankleden, ontbijten, laatste spullen in koffers, afwasje, tanden poetsen, plasjes doen…..je kent dat wel. Planning was 8 uur rijden, maar dat werd drie kwartier later. Max 9.30uur op Schiphol zijn en dat hebben we gelukkig wel gehaald. Wel wat gedoe met inchecken met betrekking tot de rolstoel van Zelda. Maar uiteindelijk mocht deze mee naar gate 8, om vandaar met Zelda als eerste het vliegtuig in en de rolstoel naar het ruim. Toch wel een gesjouw. 3x koffers, 3x handbagage, gitaarkoffer, weekendtas vol luiers (medische bagage), rollator, en natuurlijk de rolstoel met Zelda en een mannetje dat wat zijn ogen zien ook achterna loopt.

Richting gate vond Zelda de spanning allemaal een beetje te veel. Ze wilde wel, ze wilde niet, ze wilde naar huis, ze wilde terug, maar vooral ze wilde niet naar gate 8 en als ze dan wel wilde dan als eerste. Dus vele male blokkeerde ze met haar handen de wielen, waardoor de rolstoel wel langzaam vooruit gleed, maar zonder dat de wielen draaiden, of ze zette hem plots aan 1 kant op de rem. Die remmen er uiteindelijk uitgetrokken. Veel stress dus bij ons meisje.

Maar eenmaal in het vliegtuig en ze was weer vrolijk. En wat heeft ze het goed gedaan. Ik heb mij voor niets zoveel zorgen gemaakt. Een dikke knoop in mijn buik vanmorgen….

 

Met zit-verhoger en  het CaresHarnas zat ze goed in het vliegtuig stoel. Met stijgen heeft ze lekker veel dropjes gegeten, en hebben we haar niet over de oortjes gehoord. Ze heeft zich redelijk vermaakt met de portable DVD speler en Laptop. En natuurlijk het toilet aan boord. Denk dat TUI nu zonder WC papier zit. Maar de hele vlucht geen druppel in haar broek/luier. Goed gegeten en gedronken, af en toe met papa door het gangpad. Toch nog een poging gedaan te slapen. Stress kwam weer terug bij de landing. Want eenmaal vliegtuig stil, wilde ze als eerste het vliegtuig uit. Dat ging dus niet. We moesten als laatste, want haar rolstoel moest eerst weer naar de gate. Een niet zo leuke Zelda bij de Immigration, maar eenmaal in de taxi naar het hotel werd ze rustig en zag je haar vechten tegen de slaap, maar je wat wil je Nederlandse tijd was het middernacht. Enorm vochtig en warm. Eenmaal in hotel, de kinderen naar bed, Arvid was zo vertrokken, Zelda heb behoorlijk wat meer moeite met de nieuwe omgeving. Mama is naast haar gaan liggen tot ze uiteindelijk sliep om half 2 ’s nachts Nederlandse tijd. Het was een lange dag, maar wat zijn we trots op hoe Zelda en Arvid de reis hebben volbracht.

 

Leave a reply
You are not allowed to leave a reply!