Dolfijntherapie voor Zelda

Dag 24: Eerste dag thuis

De Update. Gisteravond was Zelda rond 2300 toch nog wakker geworden. Ze had stevige hoofdpijn en wilde niet meer slapen. Het logeerbed in haar kamer uitgeklapt en naast haar bed geschoven, zo kon ik naast haar liggen. Wel heb ik haar een paracetamol gegeven en gelukkig viel ze snel weer in slaap. We werden pas om 10 uur wakker vanmorgen. En gelukkig was ze vrolijk. De rest van de dag ging goed met haar. Alleen Arvid had vannacht niet zo goed geslapen (papa dus ook niet). Zijn andere oor in nu ontstoken en hij was vanmorgen met papa dus om 8.10 uur al bij de dokter. Rest van de dag is hij een beetje hangerig en vanavond vroeg naar bed. Zelda daar integen wil dus helemaal niet slapen. Ze is erg verdrietig dat ik niet naast haar ga liggen. Maar we zijn weer thuis dus even doorpakken. Het is nu 2300 uur en ook Jeroen ligt in bed, al een uurtje, maar Zelda ho maar. Ik dus nog even geduld voor ik weer onder de wol kan. 

Het is trouwens wel weer even wennen hoor die temperatuur. Curacao had temperaturen van boven de 33, met gevoelstemperatuur van rond de 40 graden, zelfs 's nachts was het niet lager dan 27 graden. Dus die 10 graden van vandaag in Nederland is zeer zeker fris te noemen. Drie weken lang geen koude voeten in bed en jawel vannacht weer koude voeten. Weer even omschakelen. En voor Zelda zal dat niet anders zijn. Ook zij ligt weer met een warme pittenzak bij haar voetjes. 

Nog een foto van de therapie (anders is dit blog zo saai ?)

image24

Dag 23: Weer thuis

image20

Ja en dan gaan de laatste dagen toch best snel voorbij. Nog even kort verslag van de afgelopen dagen....

Dag 21: Dan is het weer dinsdag. Na het ontbijt zijn we met zijn allen in de auto naar Punda gereden. Jeroen wilde nog graag het zeevaartmuseum in en de rest wilden kijken aan de andere kant van de pontjes brug, Otrobanda. Gezamenlijk gelunched en de middag doorgebracht aan strand, zwembad of mambo boulevard. 

Dag 22: De dag dat we weer terug moeten naar Nederland. Gezamenlijk ontbijt en daarna is het voor iedereen koffers pakken. Want we moeten allemaal voor 12 uur uitchecken. Tante Susan en oom Eddie waren als eersten klaar en hebben Zelda en Arvid meegenomen het zwembad in, het weer een erg warme dag met weinig wind. Het paste allemaal maar net. Gelukkig mocht de bagage in een speciale bagage room, want we zouden pas om 17:00uur worden opgehaald met de taxi. Zelda bleef nog even met tante Susan en oom Eddie badderen en Arvid, Jeroen en ik nog even naar het CDTC en het Aquariumparc. We hadden nog twee pakken luiers over, want Zelda geeft zo goed aan dat ze naar de wc moet, dat we niet aan de vier tot vijf luiers per dag zijn toegekomen. Het CDTC was er erg blij mee. Nog wat film gemaakt in het Aquarium en we kregen zelfs nog even de kans om een Nurse shark te aaien (heel anders als een dolfijn). Terug naar het hotel, want de huurauto werd weer opgehaald en vervolgens de bedderaars douchen en omkleden. Op naar Mambo beach voor een late uitgebreide lunche in The Green House. Erg lekker. 

image22

Om vervolgens naar de hotels te gaan om ons klaar te maken voor vertrek. Onze taxi was wat aan de late kant en ook de rit naar het vliegveld ging niet al te vlot, vanwege spitsverkeer, maar we zijn dan toch met ons hele hebben en houden op het vliegveld aangekomen. Daar ons in de vertrekhal even van Curacao geschikte kleding omgekleed naar Nederlandsbestendige kleding en inchecken maar. Dat ging niet helemaal zonder slag en stoot met betrekking tot Zelda, want ja die wilde zo snel mogelijk in het vliegtuig. Gelukkig ging het eenmaal in het vliegtuig weer oké. Wel nog twintig minuten vertraging omdat er nog op mensen gewacht werd, die uiteindelijk toch niet op zijn komen dagen, waardoor de bagage er weer uit moest. 

Tja en dan is het eigenlijk allang bedtijd voor Arvid en Zelda en dan moet er nog opgestegen worden en eten.  Beiden hebben nog even lekker geslapen, al was het voor zelda toch wel kort (voor mij dus ook). 

Dag 23: En dan zie het zo in rap tempo ochtend worden en tegen de tijd dat het vliegtuig land is het al weer twaalf uur s'middags in Nederland. Als laatsten uit het vliegtuig, want we moesten nog op de rolstoel van Zelda wachten. Ja en dan is het voor Zelda toch echt te veel. De hele vlucht heeft ze zich groot gehouden en ging het goed. Maar eenmaal met de wielen op de grond dan gaat de knop om. Het heeft haar lang genoeg geduurd. Eenmaal in haar eigen rolstoel was het gelukkig weer oké. Nog een tijd lang bij de bagage band gewacht op de rollator en de gitaarkoffer en die kwamen maar niet. Die waren ergens anders af te halen, bleek later. Maar ook die weer terecht en dan opweg naar de aankomshal. afscheid van tante Susan en Oom Eddie en op weg naar P6 waar onze auto op ons staat te wachten.

image21

Allemaal vlaggen in de straat, wat een welkom. Ook mooie bloemen en kaartjes. Wat lief! 

Even wat gedronken met zijn viertjes en dan toch of maar even ons mandje in. Even 1,5 uur om bij te komen.  Makkelijk gegeten, want de koelkast is zo goed als leeg. Helaas na de maaltijd wel weer even een tegenvaller. Tijdens het toetje is Zelda erg verdrietig, want ze wil niet naar bed (ze wil naast mama in het grote bed). En vervolgens krijgt ze een epileptische aanval. Na twee keer noodmedicatie kwam ze er nog niet uit en  werd de aanval heftiger, dus besloten om toch maar een derde keer te spuiten alvorens 112 te bellen (Arvid had zijn zus nog niet in deze toestand gezien dus die was even erg geschrokken, maar hielp goed mee).  Gelukkig kwam ze vier minuten daarna wel uit de aanval. Sindsdien slaapt ze dus en ligt inmiddels ook Jeroen op bed en volg ik na afronden van dit blog (hele kleine oogjes). Zal morgen dus nog een update geven mbt Zelda. Hopelijk voor haar een goede nacht en weer een helder koppie morgen.

image23

Dag 20: Daar boven op die berg...

image17 

Bon dia, of te wel goedemorgen. Vandaag ontbijten Zelda en Arvid met tante Susan en oom Eddie, want Jeroen en ik gaan vandaag vroeg op pad om de Christoffelberg te beklimmen. Dat is de hoogste berg van Curacao niet ver bij het Westpunt vandaan. We willen voor de ergste hitte op en neer, dat betekend vroeg starten. Dus om 6:30uur waren tante Susan en oom Eddie hier al en konden wij snel daarna we. Koffie en thee in de auto evenals een broodje. Het was een mooie en zeer warme tocht omhoog. Het uitzicht zeer mooi. Naar beneden ging een stuk vlotter. Rond half 1 waren we weer terug bij het hotel. Niemand aanwezig. Die waren lekker tosti eten buitenshuis. 

Ze hadden lekker de ochtend door gebracht bij het zwembad. Lekker wat met zijn allen gedronken. En daarna nog UV werende shirtjes gekocht. Want op deze dagen brand het zonnetje toch wel hard. Daarna nog kort gezwommen en gedouched. Nog even lekker lrelaxed tv kijken, vroeg eten en te bed ( de kinderen dan).

image18

Dag 19: souvenirs en ijsjes

image15

Vandaag een dagje met drie en drie. Opsplitsen dus. Papa ging met tante Susan en Oom Eddie naar Klein Curacao...even een dag ertussen uit. Mama heeft zo'n week dat je het water niet in kunt en ook Arvid mag door de oorontsteking geen water in het oor, dus ik en de kinderen bleven "thuis".  

De drie die op pad gingen moesten erg vroeg. Maar wij hebben heerlijk rustig aan gedaan. Slapen zolang je maar wilt (Arvid dan), even lekker tv kijken. Rustig aan ontbijten en aankleden, insmeren en drinken. Toen met zijn drietjes naar het winkeltje bij het zeeaquarium. Ze mochten beiden een t-shirt en een pet uitzoeken. Daarna terug naar het hotel weer drinken, want jee er is haast geen wind en het is een erg hete dag vandaag.

Lekker geluncht met zijn drieën en in de middag naar de boulevard gelopen om een ijsje te eten. Ja en dan toch maar weer naar de hotelkamer, want daar is het nog een beetje uit te houden. Het zwembad lag inmiddels in de schaduw, dus Zelda en Arvid de zwembroeken aan. Lekker dobberen voor Zelda en Arvid met de dino's op de bovenste treden van de trap in net ondiepe water. Mama op de rand met de voeten in het water, lekker afkoelen in het water. En voor het eerst in de twee en een halve week dat we hier zijn was het gewoon druk in het zwembadje, maar ook erg gezellig.

Met zijn alle de avondmaaltijd. Ook de andere drie hebben een fijne, maar erg hete dag gehad. 

Morgen gaan Jeroen en ik een keer samen op pad. Wel vroeg, want we willen de hoogste berg van Curacao beklimmen. 

Dag 18: een dagje op pad

image14O

 

Jaaaaa Zelda heeft uitgeslapen vanmorgen. Om 7 uur werd ze pas wakker. Lekker ontbeten en keren aan en plannen maken voor vandaag. Het wordt een trip met zijn allen over het eiland. Op naar de Westpunt. Daar is een strandje waar ze vers gevangen vis direct schoonmaken en verkopen. Het visafdeling gaat direct weer de zee in en dat hebben de zeeschildpadden uit de omgeving door. Je kunt dus hier makkelijk snorkelen en zo dus gewoon tussen de zeeschildpadden zwemmen.

Westpunt is ongeveer een uur rijden. Het voelt erg warm aan vandaag, want er is haast geen wind. Ondanks het uitslapen is Zelda toch wel erg moe nog. Ze zit ontzettend te gapen in de auto en ook haar hoofd regelmatig op haar arm rusten. Maar gelukkig kon ze heerlijk zwemmen bij Playa Grandi. De rest heeft mooie schildpadden gezien.

 Daarna heerlijk gegeten in een restaurantje. Waar de leguanen veelvuldig aanwezig waren. Een beetje zoals de mussen bij ons thuis. Toen lekker op weg naar het hotel om vervolgens het zwembad in te gaan!

 

vanavond pannenkoeken! knuffels van Zelda

Dag 17: Laatste Therapiedag

image11 

Het begin van de laatste therapiedag. Ochtend ritueel met Zelda ging uitstekend. Alleen Arvid had vannacht behoorlijk lopen spoken. Behoorlijk last van oorpijn. Hij wilde zijn bed niet uitkomen en dus met zijn drieën ontbeten. Toch maar langs de dokter hier en dus naar de receptie om info in te winnen. Ondertussen tante Susan appen met de vraag of zij bij Arvid kon blijven zodat Jeroen en ik de laatste therapiesessie konden bijwonen. Het liep al tegen achten en tante Susan was er nog niet. Dus ik dan toch blijven want dokter was ook nog niet helemaal rond en Arvid was een beetje in paniek dat we toch weggingen (hij wilde het liefst dat we de sessie oversloegen). Hij had dan ook behoorlijke pijn. Doordat alles toch weer anders was en mama achter bleef wilde Zelda niet weg. Dus vanmorgen weer een heel drama om haar nog enigszins op tijd bij het CDTC te krijgen.  Jeroen eerst met Zelda en daarna met de rolstoel. Ik ondertussen bij de receptie de dokter te pakken en info inwinnen. De Nederlands sprekende dokter had vandaag alleen maar huisbezoeken en zijn vrouwelijke collega op de praktijk werkte niet op afspraak en spreekt alleen maar Spaans en pas vanaf 9 uur - 12uur en van 15 - 17 uur. Een beetje ingewikkeld allemaal, want na de therapie moeten tante Susan en oom Eddie inpakken om voor 11:30uur uit te checken om vanmiddag pas om 16:00uur in het hotel hier tegen over te kunnen inchecken.

Gelukkig ging de therapie erg goed. Ze heeft flink gemotiveerd haar opdrachten in de oefenruimte gedaan en ook in het water ging het goed. Zelfs een heuse bellyride met tempo liet ze toe vandaag. Ook vandaag weer de andere dolfijntrainster Elze ipv Babette. Dit geeft wel verwarring bij Zelda aangezien die naam erg lijkt op de naam van mama. Zelda was echt erg moe en de oefeningen op het dok vroegen ook extra concentratie van haar, maar ze heeft het volgehouden. Aan het einde van de sessie kwam Babette speciaal op haar vrije dag nog even gedag zeggen dus konden we nog mooi een teamfoto maken. Na de sessie nog even nabespreken met Lisa en Ricarda. En dan zie je Zelda terug komen van het douchen  en dan staat haar mond wagenwijd open van het gapen...zo moe is ze.

Snel terug naar het hotel voor een chocomelk. Arvid was echt een zielig hoopje. Tante Susan en oom Eddie dus snel koffers pakken. En wij met zijn vieren richting dokter. Niet echt makkelijk communiceren met een Spaanstalige dokter, dus de assistent moest vertalen. Arvid heeft een flinke oorontsteking rechts. En we kregen een heel lijstje mee voor de apotheek: oordruppels, neusdruppels, antibiotica, paracetamol, slijmoplosser en een antihistamine. Die laatste twee zijn voor mij eigenlijk wel een raadsel, dus voor alsnog  geef ik die nog niet. Arvid mag in iedergeval geen water in zijn oor krijge, ook niet met douchen. 

Vandaag hadden we dus een bezoek met bbq op de planning bij de oom van Jeroen. Eenmaal medicatie voor Arvid en hij knapte weer een beetje op. In de huurrolstoel auto dus op pad. Helaas net op weg en op jet moment dat we na foutrijden parkeren, breekt de remleiding van de handrem eraf en rijden de achterwielen eroverheen. Hierdoor blokkeerden de achter wielen zichzelf weer.  Achteruit ging wel, dus uiteindelijk terug bij Dolphin Suites. We wisten toen niet dat het remleiding van de handrem was, maar dat bevestigde de ANWB dat. Uiteindelijk veel later dan gepland toch op plaats van bestemming aangekomen. Was een erg gezellige avond. Theoretisch gezien mogen we morgen uitslapen....

image12 

Dag 16: negende therapiedag

9de therapiedag1 

 

Vanmorgen ging het redelijk vlot allemaal. We waren optijd met alle ochtendbezigheden en ik wilde nog een was beneden in de wasmachine doen, zodat hij lekker kan draaien als we weg zijn. Zelda wilde wel mee naar beneden. Dus zij zelf in de lift naar beneden en ik met de trap. Dan zijn we tegelijkertijd beneden in de hal. Eerst muntjes voor de machine aanschaffen. Helaas was de machine al bezet, dus moesten we weer naar de kamer terug. Plan mislukt want ik hoopte zo haar bui te omzeilen. De was dus terug gebracht en toen herinnerde ik me dat er ook nog wat kaartjes op de post moesten. Dus Zelda gevraagd of ze mee wilde. Jeroen en Arvid waren nog niet klaar voor vertrek namelijk.

Ja dat wilde ze wel, dus weer naar beneden, zij lift, ik de trap. Bij de receptie zeiden ze dat de brievenbus bij een ander hotel was, klein stukje verderop. Maar zegt ze misschien voor jullie praktischer is de bus bij de ingang van het zeeaquarium. Wij op weg daar na toe. Ze ging nog steeds vrolijk mee in haar eigen rolstoel. En ja hoor daar was de rode brievenbus. Zij de kaartjes erin gedaan. Nu terug naar papa zegt. Ik had een beter plan, als we nou naar binnen gaan en daar in de schaduw op papa en Arvid wachten? ……maar jullie raden het waarschijnlijk al. Met geen mogelijkheid die drempel van het zeeaquarium over te krijgen (is namelijk ook de ingang naar het CDTC). Niet lang daarna kwamen papa en Arvid. En Zelda alsnog het laatste stukje bij papa op de rug.

De rest ging hartstikke goed. Ze heeft goed meegewerkt in de oefenruimte. Ook in het water ging het goed. Wel wat minder gemotiveerd dan gisteren, maar dat kwam misschien ook wel omdat er vandaag een andere dolfijntrainster was. Elze i.p.v. Babette. En na de doktijd (dus het tweede deel met Kanoa) mochten we weer wat dichterbij komen om te kijken. Dus Zelda is dan ook wat minder geconcentreerd en meer afgeleid. Levert dan wel weer mooiere plaatjes van dicht bij op.

Tijdens het nabespreken kwam ze er ook nog even bij en ze was behoorlijk aan het gapen. Ja tijd voor Nijntje en een chocomel. 

Wat raar morgen alweer de laatste therapie sessie. Dan is het zomaar in eens over…. althans hier dan. Want met een boodschappenwagen aan bruikbare tips en adviezen kunnen we zelf thuis ook behoorlijk door.

 

De rest van de ochtend wilde ze binnen blijven in de hotelkamer. Na de lunch kwam de energie weer een beetje terug en nog lekker gedobberd in het zwembad. 

 

Jeroen in ik hadden nog een workshop, voor ons de laatste van de zes. Ontspanningsoefening voor volwassenen; om te hoge spierspanningen te lijf te gaan die zijn ontstaan door overbelasting en bv stress of juist ter voorkoming ervan. Gaan we vanavond voor het slapengaan meteen maar toepassen, misschien wel een betere of diepere nachtrust. Want wordt met het minste geringste wakker met Zelda naast me in bed.

 

9de therapiedag2

 

Dag 15: Achtste therapiedag

20161005_083230 

 

Vandaag was de weerstand bij Zelda even wat heftiger dan gisteren. Het begint dan zo vlak voor vertrek. Ook al hadden we gehoopt het te omzeilen doordat ze graag in het keukentje op de eerste etage wilde spelen. Daar ging ze in de rolstoel dus nog vrolijk heen. Vandaar uit door naar beneden voor de therapie, maar helaas. 

 

Eenmaal in de therapie ruimte was ze wel weer vlot stil. Eigenlijk al bij de eerste goedemorgen van Lisa. Het binnen oefenen is dus ook erg goed gegaan. Ze hebben een soort van voel memorie gespeeld. Allemaal kaartjes met verschillende structuren erop aangebracht (kaartje vol met bonen, lucifers, wattenstaafjes, sponsje, wokkelmacaronie). Een oefening om haar geheugen, concentratie, maar ook haar Tactiele systeem (voelen, 1 van de drie fundamenten) te trainen. Ze heeft ook weer oefeneningen gehad voor de diepe waarneming (proprioceptieve systeem). 

 

Ook in het water met Kanoa ging het erg goed. Ze heeft goed mee gedaan. Geen nee’s of ik wil niet’s. Ze heeft goed de oefeningen met de bal gedaan, de ring en de hoepel. Tussentijds op het dok, gingen de oefeningen weer verder. Ook weer op de diepe waarneming (ook 1 van de drie fundamenten). Doormiddel van haar “afdrogen” met een handdoek, waarbij ze bijvoorbeeld haar arm of been uit de handdoek getrokken moet worden die stevig door de therapeut wordt vastgehouden. Ook werken ze aan het onafhankelijk bewegen van haar benen. Deze beweegt ze graag in patroon, dus of allebei buigen, of allebei gebogen enz. 

 

Lisa en Ricarda waren zeer tevreden over Zelda, ze had erg goed haar best gedaan en was ook super gemotiveerd. Waarom dan telkens die heisa in de ochtend is een raadstel?

Buiten de therapie om lopen we natuurlijk nog regelmatig tegen haar “buien” aan. Met alle tips en trucks van tot nu toe proberen we daar op te reageren. Ze hadden ons al gewaarschuwd…..het wordt waarschijnlijk eerst erger en heftiger… en dat klopt. Maar alles hier op Curacao gaat PokoPoko, dus ik denk dat we ons gewoon moeten aanpassen.

 

Arvid had trouwens een meeloopdag met één van de dolfijntrainsters en heeft alles over de dolfijnen geleerd. Anatomie, evolutie, voedsel, voortplanting, milieuvervuiling en over de basis van de training. Met een mooi certificaat ter afsluiting.

 

Natuurlijk na de therapie weer terug naar het hotel voor een lekkere beker koude choco en nijntje. Papa ging vervolgens te voet boodschappen doen, terwijl Zelda, Arvid en ik het zwembad in duiken, want het is een erg warme dag vandaag. Zeker na die dagen bewolking die we hebben gehad. (Slippers aanhouden en niet met blote voeten over straat, anders heb je de blaren onder je voeten zo heet wordt dat, echt waar …. zelf gezien).

 

Na de lunch even naar Mambo Beach, want daar had Jeroen afgesproken met Barry Hay. Hij was op bezoek bij Dolfijn FM. Even wat met hem gedronken op Mambo beach en wat kennis gemaakt. Leuke ontmoeting en leuke spontane man. Helaas hield Zelda het niet erg lang vol, maar het was ook wel erg warm. Dus Barry terug naar Dolfijn FM en wij naar het hotel om vervolgens op weg te gaan naar het strand. Tot aan de nek in het water en dan houden we het net uit hahaha.

 

IMG_4845

Dag 14: Zevende Therapiedag

image10

De ochtend begon redelijk rustig. Tot na het ontbijt toen er tanden gepoetst moest worden, kwam ze in de weerstand, want zo was (vermoedelijk) haar gedachte, als ik mijn tanden niet poets dan kan ik ook niet naar therapie. Maar goed...dus weer op de rug van papa op naar het CDTC. Daar meteen door naar de oefenruimte. Gelukkig was ze vrij snel weer rustig. De boodschappen die bij aankomst in ons appartement stonden en de transfer van en naar het vliegveld moesten nog worden betaald, dus dat meteen gaan regelen.  Terwijl we ik daar mee bezig ben komt er een enorm gekrijs en gegil vanuit de oefen ruimte. Daar was duidelijk iemand woedend en voor mij duidelijk te herkennen als Zelda. Snel maar de betalingen afgerond en naar buiten gegaan. Het is niet fijn om te horen als je het hoe en waarom niet weet.

Toen ze eenmaal buiten kwam op weg naar het bassin, was ze gelukkig weer rustig. Ook ging het in het water goed. Er werd vandaag bij haar gefilmd. Halverwege weer doktijd, waarbij ze oeveningen doen op het platform in het water. Oefeningen die te maken hebben met de drie funderingen van de sendorische integratie (Doktijd zie foto). 

Arvid heeft het vandaag gehad over schildpadden, land en zeeschildpadden en hun verschillen. Ook heeft hij een speurtocht gedaan.

Jeroen en ik hadden weer een workshop vandaag. Dit keer over: Hoe neem ik waar? Prikkelverwerking in de praktijk. Een mooi vervolg op de theorie van gisteren. Een erg leuke en verhelderende workshop om te laten ervaren hoe het is als de prikkelverwerking op verschillende gebieden niet is zoals het hoort. 

We hebben ook een auto kunnen huren waarbij Zelda gewoon in haar rolstoel kan blijven zitten. Het heeft behoorlijk wat moeite gekost, zonder meteen de hoofdprijs te betalen. Zelda mag dan prinsheerlijk op de passagiersplek naast de bestuurdersplek zitten. De rest achterin. Nu hebben we even wat meer vrijheid en hoeven we geen dure taxi te bestellen of het op loopafstand te houden. Of met haar aan de schouw zoals vorige week. Want Zelda is gek op zwemmen en er zijn zulke mooie stranden hier op Curacao, maar we konden er niet komen en nu wel....

Vandaag meteen de auto uitgeprobeerd, met zijn zessen vertrokken en Jeroen en Zelda afgezet in Punda, de rest is doorgegaan naar de grotten van Hato. Op de terugweg Jeroen en Zelda weer opgepikt. 

Dag 13: Zesde Therapiedag

image7

Vandaag gaat gewoon de wekker weer om 6 uur. De tweede therapieweek is begonnen. We hebben wat moeite met wakker worden en kletsen nog wat in bed. Papa komt ook om de hoek kijken en komt er nog even bij liggen, maar dan is het toch echt tijd voor actie.

Gisterenavond had Zelda een jurk aan en die wilde ze vandaag perse weer aan. Op naar het CDTG ( je weer op de rug van papa). En daar begon ze meteen met werken. Vanaf vandaag loopt er een hele week een fysiotherapeut extra mee, die gespecialiseerd is op sensorische integratie. Het team is dus ingebrekestelling met Ricarda. Het vermoeden is dat Zelda last heeft van prikkelverwerking. Het fundament van alle zintuigen is niet goed ontwikkeld door de hersenschade en slechtwerkende zintuigen zoals zicht en reuk en evenwicht, maar ook door verstoorde diepe waarneming. De zintuigen evenwicht, voelen en diepe waarneming zijn het fundament. 

Ha ha maar voor het te theoretisch wordt.....Zelda heeft super goed haar best gedaan met de opdrachten en was zeer gemotiveerd. Ook in het water ging het goed. Ze durfde zelfs een korte bellyride. Na afloop natuurlijk weer een heleboel tips waarmee we aan de slag kunnen. 

Toevallig was de workshop voor vandaag ook over sensorische integratie. We vonden het beiden zeer interessant en nuttig. Hopelijk kunnen we hiermee een deel van Zelda haar problemen verminderen. 

Natuurlijk hebben we vanmiddag weer even in de zee gezwommen met zijn allen. Niet te lang want via het CDTC hadden we een boottour geboekt en dat moesten we al om 17:15uur zijn. Een sunset trip, maar helaas te veel bewolking voor een mooie zonsondergang. Ook was de zee behoorlijk ruig. Zelda heeft genoten op de heenweg van de hoge golven. Het ging behoorlijk te keer. Niet alleen Zelda vond het leuk, ook Arvid vond het een groot avontuur, stuiterend op de golven en de wind in zijn haar. Hapje en drankje aan boord nadat we rustig door een baai vaarden. De terugweg in het donker en minder spectaculair, want de wind in de rug. Maar hierdoor had ik zelf een minder jofel gevoel. Geen zicht meer op de horizon, en ondanks mijn vaarverleden toch lichtelijk misselijk. Ook Zelde vond de terugweg minder fijn, dus met zijn tweetjes lekker voorop aan stuurboord. Wel erg leuk Curacao vanaf het water. Heleboel mooie plekjes gezien.

Nu liggen de kleintjes heerlijk te slapen en zal het voor mij ook niet lang meer duren voor ik mijn mandje opzoek. Morgen weer een nieuwe dag met therapie en workshop.

 image8